بسیاری از مردمان، موسی را پیامبری عبرانی می دانند. دلایل ایشان نیز متکی بر #کتاب_مقدس بوده و از این رو آن را حقیقتی غیر قابل انکار می پندارند. اما #زیگموند_فروید با نگارش کتاب #موسی_و_یکتاپرستی نظریه ای نوین را مطرح می کند: موسی نه یک عبرانی، که یک بزرگ زاده مصری بوده است و در منعاقب آن، یهودیت را برگرفته از تفکر یکتاپرستی آخناتون می داند. این تفکر به نوعی مقابله با دین بود که بی گمان می توانست برای #فروید خطرناک باشد. فروید در این کتاب سعی می کند بازتاب اسطوره ای داستان موسی را کنار گذارد. آخناتون، فرعون مصر تفکرات چندخدایی را کنار می گذارد و اعلام یکتاپرستی می کند. این امر شاید تلاشی است از جانب او برای ایجاد شباهت بین خداوند و حکومت آخناتون بر مصر. وجود یک خدا در واقع می تواند به معنای وجود یک حاکم قدرتمند بر جامعه #مصر_باستان باشد. فروید با الهام از این تفکر بیان می کند که خدا انعکاسی است از یک فرعون که بر جامعه ای عظیم حکمرانی می کند. البته با مرگ آخناتون، دوران چندخدایی به مصر باز می گردد اما تفکرات وی نمی میرد.
این کتاب به نوعی بازسازی خلاقانه ای از تاریخ است. فروید موسی را به نوعی همان آخناتون یا تفکر اخناتون می داند که در نگاه اول، معتقد به پرستش خدای خورشید است. موسی در ادامه برای خود قومی را می یابد و این تفکرات را در بین ایشان گسترش می دهد. و در نهایت توسط کاهن بزرگ معبد آمون، کشته می شود.
برخی از محققین پا را فراتر می گذارند و موسی را با یوسف یکی می پندارند و برخی دیگر، نظریات الحاقی دیگری را به ایده فروید اضافه می کنند، اما هرچه که باشد، این کتاب که آخرین اثر فروید پیش از مرگ است، توانست ایده ای را در روانشناسی مذهبی افراد بیمار، ارائه نماید. ایده ای که با گذشت سال ها از مرگ وی، هنوز هم در محافل مذهبی و روانشناسی جای بحث و مجادله دارد.
کتاب «موسی و یکتاپرستی» اثر زیگموند فروید را جناب آقای #صالح_نجفی به پارسی ترجمان کرده و #نشر_نی آن را به چاپ رسانیده است.
منبع: اینستاگرام aydingol175
